Heleen Debeuckelaere was een aantal jaren actief lid van de feitelijke vereniging, stichtend lid van de vzw en lid van de eerste raad van bestuur van onze vzw.

Het heeft lang geduurd, maar eindelijk is er een historisch naslagwerk dat vertelt wat de metiskinderen uit de Belgische kolonies is aangedaan. Het boek De kinderen van Save: een geschiedenis tussen Afrika en België van onderzoekster Sarah Heynssens is het resultaat van een onderzoek van de federale onderzoeksinstelling Cegesoma. Dat startte in 2010, na aandringen van de groep mensen die later de vzw Metissen van België zou worden.

Een paar maanden geleden zat ik samen met tientallen metiskinderen in de Senaat (DS 29 april). Eindelijk waren we er. Na al die jaren schreeuwen in de woestijn zou de overheid horen wat de kolonisatie voor ons heeft betekend. Het was een dag waar we al lang naar hadden uitgekeken en die is voorafgegaan door veel discussies. Maar we waren er, en wat hebben we genoten.
De reacties achteraf waren een cadeau. De Kerk bood haar excuses aan, senatoren beloofden ons dat ze alles in het werk zouden stellen om ons toegang tot de archieven te verlenen, om historische fouten zo goed mogelijk te herstellen en om deze blinde vlek in de Belgische geschiedenis aan het licht te brengen. Dat was april. Vandaag zijn we oktober, en is er nog steeds niets veranderd.

Sarah besluit haar boek met de vaststelling dat alleen een transparant beleid verbetering kan brengen. Ze zegt ook dat er nog steeds een immens taboe heerst over de kwestie van de metissen van de kolonies. Een vaststelling die wij iedere keer opnieuw ondervinden. De resolutie die senator Bert Anciaux (SP.A) in samenwerking met de vzw Metissen van België naar voren had gedragen, is door ingrepen van andere politici vervangen door een resolutie die een schim is van wat ze voordien was.

Voor de duidelijkheid: vandaag zijn er nog steeds metissen die Belg zijn, maar niet kunnen trouwen omdat ze de nodige documenten niet hebben. Mensen die nog steeds geen volwaardige nationaliteit hebben, terwijl ze door België naar hier zijn gebracht. Het is daar waar het schoentje knelt. Wie mag Belg worden? Als we deze groep toelaten, wat dan met al die andere kinderen die door kolonisten in Congo werden verwekt? En met hun nageslacht?

Wat in de Senaat is gebeurd, moet nu in de Kamer dunnetjes worden overgedaan. Maar er staat een nieuwe lege doos klaar. Opnieuw wordt er gevraagd aan betrokken politici om een consensus te bereiken. En opnieuw is er de vrees dat het eindresultaat bol zal staan met lege woorden en loze beloftes. Het lijkt er soms op dat de vzw waarvoor dit traject op gang werd gezet, opzij is geschoven. Transparant kun je dat niet noemen.

http://www.standaard.be/cnt/dmf20171010_03123283