Nu zal ik u vertellen van Oliva het Mulattenmeisje uit Save, dat geen vader en geen moeder kent. Als klein stumpe was ze naar Save gebracht, mager en ellendig, door haar moeder zelfd die van haar niet meer wilde hebben toen Oliva's vader haar verlaten had. (...) Ze groeide op als een mooi meisje met gitzwart haar en donkere ogen, die zo schoon konden vlammen en die spraken van levenswil en levensvreugde.

Tot haar 14 jaar was Oliva onze trots en onze vreugde, vertelt Moeder Lutgard. Zij had een goede kop en studeerde vlijtig. Maar naarmate ze ouder werd en 't volle leven beter begon te begrijpen besefte ze ook beter haaar toestand. Wij stuurden haar naar een school voor huishoudkundige monitrice en zij behaalde schitterend haar diploma. Zij is nu 19 jaar en geeft les in Astrida. Zij is opengebloeid als een mooie jonge vrouw met een charme, die iedereen naar haar doet kijken.

Onlangs is zij naar Save komen lopen, vertelt Moeder Ludgard, en ik toen ze mij zag viel ze snikkend rond mijn hals: "Ma mère, ma Mère, sauvez-moi"

"Kindje wat is er? Is er iets gebeurd"

Alleen een gesnik was haar antwoord. Ik heb ze laten uithuilen met haar hoofd op mijn schouder en ik heb zacht haar haar zwarte haren gestreeld en ik kon 't niet anderss anders uitdrukken dan "klein, klein meisje" in 't Nederlands.

vervolg komt later....