In 2015 in het kader van de gedwongen adopties bracht Heidi haar getuigenis is het Vlaams Parlement. Op die wijze werd ons verhaal politiek vertaald. Niet iedereen onder ons werd geadopteerd, de meesten werden geplaatst in pleegvoogdij. Een pleegvoogdij knipt de relatie met de biologische ouders niet door maar geeft wel een statuut aan gezin waarin het kind gaat leven.

Koen Snoekx brengt het verhaal van Heidi. Deze dochter van een kind van de kolonisatie is nu toch al tal van jaren bezig met haar zoektocht die haar ook bracht bij de organisatie Mater Matuta en bij de tal van mensen die een gelijkaardig leven hadden dan haar moeder.

In het verhaal van haar grootmoeder Makamboguye  komen de klassiek ingrediënten terug van een vrouw, meisje zwanger van een koloniaal, in haar geval de heer Collinet,  bevalt en moet op een gegeven moment haar kind afstaan aan een koloniale instelling, een missiepost, al of niet specifiek ingericht voor hen. Madeleine Somali kwam terecht bij de Congregatie van de Heilige Familie in Kabare. Van daaruit werd ze naar België overgebracht bij de beruchte Thérèse Wante van de instelling Bambino te Antwerpen.

De rol van deze instelling en meer specifiek deze vrouw Thérèse Wante wordt door de journalist niet te sprake gebracht. Ook andere meisjes en jongens kwamen terecht in de instelling van waaruit ze ter adoptie werden aangeboden of in pleeggezinnen werden geplaats. Ondertussen verbleven enkele meisje uit de kolonisatie bij Thérèse Wante zelf. Sommigen vertelden hoe ze ingeschakeld werden in het kader van de gedwongen adopties georganiseerd door Thérèse Wante.

Mevrouw Wante liet een deel van haar archief vernietigen en zodoende is het onmogelijk voor deze mensen meer over hun geschiedenis te vernemen.